Я - ЕВРЕЙ
Вино, выдерживавшееся многими
поколениями,
меня
укрепляло в моих странствиях.
Злой меч мук и скорби
не в состоянии уничтожить
моего достояния -
моего народа, моей веры и моего цветения.
Не он ковал мою
свободу.
Под мечом я кричал:
я - еврей!
Ни козни фараона, ни Тит,
ни Аман
не сумели сломить его -
моего гордого духа. Несет мое
имя вечность на своих руках.
Мой порыв не убавился
на черных кострах
Мадрида;
гремит моя слава сквозь времена и годы:
я - еврей!
Когда
египтянин замуровал
мое тело в стену, мне было больно.
И я засеял
слезами сырую землю,
и взошло солнце.
Под солнцем
протянулась
дорога, осыпанная кущами,
они кололи мне глаза:
я -
еврей!
Сорок лет древней жизни,
которые я прохворал в песке
пустыни,
придали мне первозданного мужества.
Клич Бар-Кохбы меня зажигал
на каждом витке моих страданий,
и бережнее золота я
хранил
упрямство своего деда:
я - еврей!
Наполненная умом морщина рабби
Акивы,
мудрость слов Йешаягу
возбудили мою жажду - мою любовь
и
сдобрили ее ненавистью.
Порыв героев-Маккавеев
в бунтарской крови моей
кипит,
изо всех костров я возглашал:
я - еврей!
Чудотворный ум нашего (царя)
Соломона
в странствиях меня не покидал,
и кривая улыбка Генриха
Гейне
стоила мне порядочно крови.
Я слушаю звуки Йегуды
Галеви
веками - и не устаю.
Я часто увядал, но не умирал:
я - еврей!
Шум
базаров амстердамских
моему Спинозе не помешал
в одиночку раздвинуть (тесные)
рамки.
Солнце Маркса, (взошедшее) над
землей,
освежило новой краснотой
мою древнюю кровь, мой дух
и мой негасимый
огонь:
я - еврей!
В моих глазах наличествуют
сияние, тишь и натиск
заката
(Исаака) Левитана,
благословенной походки Менделе (Мойхер-Сфорима),
остроты
русских штыков,
солнечного блеска ржи в пору жатвы.
Я сын Советов,
я -
еврей!
Эхо Хайфской гавани
отзывается на мой голос,
невидимые
телеграфы
доносят до меня сквозь море и
долину
биение сердца в Буэнос-Айресе
и из Нью-Йорка еврейскую песню,
ужас
берлинских антиеврейских законов:
я - еврей!
Я - еврей, который
пил
из сталинской чудесной чаши счастья.
Тому, кто хочет Москву
утопить,
повернуть Землю вспять,
скажу я: "Нет!" Тому скажу я:
"Долой!"
Я иду с восточными народами вместе,
русские - мои
братья,
а я - еврей!
Моя слава - это корабль на обоих течениях,
мою кровь
освещает вечность,
моя гордость - имя Якова Свердлова
и Кагановича
- друга Сталина.
Моя юность несется по снегам,
сердце полно динамита,
мое
счастье реет в траншеях:
я - еврей!
И назло врагам,
которые
готовят уже могилы для меня,
я под красными знаменами
еще получу
удовольствие безмерное.
Я свои виноградники
посажу
и своей судьбы буду кузнецом,
я еще на могиле
Гитлера потанцую!
Я - еврей!
|
איך בין א ייד
דער וויין פון דורותדיקן דויער
.
האט מיך געשטארקט אין וואנדערוועג
די בייזע שווערד פון פיין און טרויער
-
קאן ניט פארניכטן מיין פארמעג
,
מיין פאלק, מיין גלויבן און מיין בליען
.
זי האט מיין פרייהייט ניט געשמידט
:
אונטער דער שווערד האב איך געשריען
!
איך בין א ייד
ניט פרעהס שלעק, ניט טיטוס, המן
,
האבן צעברעכן אים געקענט
מיין שטאלץ געמיט. עס טראגט מיין נאמען
.
די אייביקייט אויף אירע הענט
מיין שווונג איז קלענער ניט געווארן
,
אויף שווארצע שייטערס פון מאדריד
:
עס שאלט מיין רום דורך צייט און יארן
!
איך בין א ייד
ווען ס'האט דער מצרי איינגעמויערט
,
מיין לייב אין ווענט, האט וויי געטון
און כ'האב פארזייט מיט וויי די רויערד
.
און אויפגעגאנגען איז א זון
אונטער דער זון האט זיך געצויגן
,
א וועג מיט בודיקעס באשיט
-
זיי פלעגן שטעכן מיר די אויגן
!
איך בין א ייד
,
די פערציק יאר פון אוראלט לעבן
,
וואס כ'האב געקרענקט אין מידבר-זאמד
;
האבן מיין עלטער מוט געגעבן
בר-כוכבאס רוף האט אויפגעפלאמט
,
אויף יעדן קער פון מיינע ליידן
און מער פון גאלד האב איך פארהיט
-
די איינגעשפארטקייט פון מיין זיידן
!
איך בין א ייד
,
דער קלוגער קנייטש פון ר' עקיבא
די חכמה פון ישעיהוס ווארט
האבן גענערט מיין דארשט - מיין ליבע
;
און זי מיט האס צונויפגעפארט
דער שוואונג פון מכבייערס העלדן
,
אין מורדים-בלוט אין מיינעם זידט
:
פון אלע שייטערס פלעג איך מעלדן
!
איך בין א ייד
ס'האט אונדזער שלמהס ווונדער-שכל
,
אין וואנדערוועג מיך ניט פארלאזט
און היינריך היינעס קרומער שמייכל
.
האט אויך גענוג מיר בלוט געקאסט
איך הער יהודה הלויס קלאנגען
,
יארהונדערטער און ווער ניט מיד
-
כ'האב אפט געוועלקט, נאר ניט פארגאנגען
!
איך בין א ייד
דער רויש פון מארקן אמסטערדאמער
האט מיין שפינאזען ניט געשטערט
;
אליין די רוימען מאכן גראמער
די זון פון מארקסן אויף דער ערד
האט אפגעפרישט מיט רויטקייט נייער
מיין אוראלט בלוט אין מיין געמיט
-
און מיין ניט-אויסגעלאשן פייער
!
איך בין א ייד
אין מיינע אויגן איז פאראנען
די שיין, די שטילקייט און דער דראנג
,
פון זונפארגאנג ביי לעוויטאנען
,
פון מענדעלעס געבענטשטן גאנג
,
די שארף פון רוסישע באגנעטן
,
דער בלענד פון קארן אינעם שניט
,
איך בין א זון פון די סאוועטן
!
איך בין א ייד
דאס ווידערקול פון חיפהר האפן
,
הילכט אפ, ווען ס'טוט א קלונג מיין קול
די אומבאמערקטע טעלעגראפן
דערטראגן מיר דורך ים און טאל
דעם שלאג פון הארץ אין בוענאס-איירעס
,
און פון ניו-יארק א יידיש ליד
,
דער שוידער פון בערלינער גזירות
!
איך בין א ייד
איך בין א ייד, וואס האט געטרונקען
,
פון סטאלינס ווונדער-כוס פון גליק
,
ווער ס'וויל, אז מאסקווע זאל פארזונקען
,
די ערד פארקערעווען צוריק
!
דעם זאג איך: לא! דעם זאג איך: נידער
,
כ'גיי מיט די מיזרח-פעלקער מיט
-
די רוסן זיינען מיינע ברידער
!
און כ'בין א ייד
,
מיין רום - א שיף אויף ביידע שטראמען
,
מיין בלוט די אייביקייט באשיינט
מיין שטאלץ איז יעקב סווערדלאווס נאמען
.
און קאהאנאוויטש - סטאלינס פריינד
,
מיין יוגנט טראגט זיך איבער שנייען
,
דאס הארץ איז פול מיט דינאמיט
,
מיין מזל פלאטערט אין טראנשייען
!
איך בין א ייד
,
און אויף צעקיפעניש די שונאים
,
וואס גרייטן קברים שוין פאר מיר
וועל איך אונטער די רויטע פאנען
.
נאך האבן נחת אן א שיעור
כ'וועל מיינע ויינגערטנער פארפלאנצן
,
און פון מיין גורל זיין דער שמיד
!
כ'וועל נאך אויף היטלערס קבר טאנצן
!
איך בין א ייד
|