Тише, тише
Тише, тише,
давайте помолчим,
Могилы [квОрим] растут здесь.
Их посадили (употреблен
глагол с корнем [фланц], обычно подразумевающим растения) враги [сОним] -
Зеленеют они до синевы (другая интерпретация: тянутся они к небу).
Ведут дороги к Панеряю (место массового уничтожения вильнюсских евреев,
по-еврейски называется [ПонАр]),
Ни одна дорога не ведет обратно.
Папа где-то пропал,
А с ним и счастье.
Тише, дитя мое, не плачь, сокровище [Ойцер],
Не поможет плач.
Нашу беду враги
Все равно не поймут.
Есть берега у морей
[Ямэн],
Тюрьмы [тфИсэс] тоже имеют ограды,
Только у наших мук
Нет
просвета,
Нет просвета.
Весна на землю пришла -
А нам она принесла осень.
День сегодня
полон цветов -
Нам видна только ночь.
Золотится уже осень на деревьях -
В нас цветет горечь [цар].
Остается осиротевшей [фаръЁсэмт] где-то
мама,
Ребенок идет в Панеряй.
Как Вилия (река, протекающая через Вильнюс;
по-литовски ее название звучит как среднее между [Нерис] и [Нярис]), закованная
(во льды),
Тоже стонала от боли,
Тянутся льдины через Литву
Сейчас в море
[ям].
Тьма [хОйшех] где-то рассеивается,
Из темноты светят солнца
-
Всадник, приходи скорее, -
Тебя зовет твой ребенок,
Тебя зовет твой ребенок.
Тише,
тише, бьют родники
Вокруг нашего сердца.
Пока врата не упадут,
Мы должны
оставаться немыми.
Не веселись, дитя, твоя улыбка
Сейчас нас может
выдать,
Видеть весну должен враг [сОйнэ],
Как осенью лист.
Пусть вода из
источника тихо течет,
Сиди тихо и надейся...
Вместе со свободой придет
папа,
Спи же, дитя мое, спи.
Как Вилия раскрепощенная,
Как деревья вновь
надевшие на себя зелень,
Засияет скоро свет свободы
На твоем лице,
На твоем
лице.
|
ש. קאטשערגינסקי
שטילער, שטילער
שטילער, שטילער, לאמיר שווייגן
קברים וואקסן דא
ס'האבן זיי פארפלאנצט די שונאים
גרינען זיי צום בלא
ס'פירן וועגן צו פאנאר צו
ס'פירט קיין וועג צוריק
איז דער טאטע ווו פארשווונדן
און מיט אים דאס גליק
שטילער, קינד מיינס, וויין ניט, אוצר
ס'העלפט ניט קיין געוויין
אונדזער אומגליק וועלן שונאים
סיי ווי ניט פארשטיין
ס'האבן ברעגעס אויך די ימען
ס'האבן תפיסות אויכעט צאמען
נאר צו אונדזער פיין
קיין ביסל שיין
קיין ביסל שיין
פרילינג אויפן לאנד געקומען
און אונדז הארבסט געבראכט
איז דער טאג היינט פול מיט בלומען
אונדז זעט נאר די נאכט
גאלדיקט שוין דער הארבסט אויף שטאמען
בליט אין אונדז דער צער
בלייבט פאריתומט ווו א מאמע
ס'קינד גייט צו פאנאר
ווי די וויליע א געשמידטע
ט'אויך געיאכט אין פיין
ציען קריעס אייז דורך ליטע
איצט אין ים אריין
ס'ווערט דער חושך ווו צערונען
פון דער פינצטער לייכטן זונען
רייטער, קום געשווינד
דיך רופט דיין קינד
דיך רופט דיין קינד
שטילער, שטילער, ס'קוועלן קוואלן
אונדז אין הארץ ארום
ביז דער טויער וועט ניט פאלן
זיין מיר מוזן שטום
פריי ניט, קינד, זיך, ס'איז דיין שמייכל
איצט פאר אונדז פארראט
זען דעם פרילינג זאל דער שונא
ווי אין הארבסט א בלאט
זאל דער קוואל זיך רויק פליסן
שטילער זיי און האף
מיט דער פרייהייט קומט דער טאטע
שלאף זשע, קינד מיינס, שלאף.
ווי די וויליע א באפרייטע
ווי די ביימער גרין באנייטע
לייכט באלד פרייהייט-ליכט
אויף דיין געזיכט
אויף דיין געזיכט
|